maandag 21 september 2015

Veilig vernederend verkeer Nederland

Geen idee hoe jullie erover denken, maar ik vind het verkeer altijd druk. En een beetje eng. En dan heb ik het niet over het sociale verkeer, of het digitale verkeer, nee, gewoon 'het verkeer', als in auto's, stoplichten, fietsers, invoegstroken, scootertjes, voorrangswegen en meer van die chaos. 
Maar goed, ik maak wel vaak deel uit van het verkeer. Hetzij op mijn fietsje, als wandelaar, als bijrijder in een auto of als passagier in een bus (nee, ik heb geen rijbewijs nee). En nu valt mij op dat het verkeer hét medium is om op te (willen/kunnen) vallen, of juist niet..?

Zo kwam mij vorige week al fietsend een groepje brugklassers tegemoet gefietst. Groepje jochies. En jawel, zoals elk jaar: ze hadden 'de bel' ontdekt. 
Op de basisschool zíen kinderen hun fietsbel gewoonweg niet (of ze wandelen naar school), maar zodra ze dan naar de middelbare school gaan, is dat rare rondje op het stuur opeens uiterst interessant. 
Nou kun je met fietsbellen echt wel wat moois produceren aan geluid, maar helaas lukt dat deze jochies nooit. Het is juist een wanklankelijke strijd van wie het langst doorgaat, wie het hardst belt en volgens mij stiekem ook wie de meest boze gezichten om zich heen kan doen ontstaan. Nou, dan hebben ze een goeie aan mij! Grmbl. 
Maar kortom; ze willen opvallen.

Die strijd van opvallen in het verkeer is trouwens helemaal niet zo raar. Want juist omdat het zo druk is, is iedere deelnemer in het verkeer gedegradeerd tot een nummer. Een kenteken. Een zoveelste wachtende voor het stoplicht. Een puntje tussen velen. Niet leuk en al helemaal niet veilig! 
Dus natuurlijk wil je dan een beetje opvallen in die massa. Of dat nu is door je superdeluxe auto, je open dak, je hippie-busje, je fietsbel, van die tikkeltokkel-balletjes die je aan je spaken kan binden (die ik overigens erg schattig vind, maar ik vraag me dan wel steeds af: wat als je verdrietig bent of een rotdag hebt, dan moet je dus wel naar huis fietsen met dat blije getokkel op je fiets...), het kan van alles zijn. Zolang je maar niet meer 'één-van-de-velen-bent'.

Maar hier is een kanttekening nodig. En die merkte ik eind vorige week. Want men wil niet altíjd opvallen in het verkeer. Hoe leuk en veilig dat ook is.

Het is erg lang geleden dat ik zo'n ding aan heb gehad. Vroeger was het de hel. Je wilde er niet in gezien worden. Werd je alsnog gespot, door een bekende, in die afgrijselijke logge zak, dan was jouw sociale plaats in de groep direct verlaagd met 5 stappen. Jawel, ik heb het over het regenpak

Nou zou je denken; joh, we worden volwassen, wat maakt dat dan allemaal uit?! Ja, dat dacht ik dus ook. Het regende pijpenstelen (wat zijn pijpenstelen eigenlijk?) en ik moest helemaal van Nijmegen naar huis (Arnhem-noord). Dus zonder blikken of blozen trok ik m'n regenpak aan. Ja, die had ik slim uit voorzorg al meegenomen. :)

Nou, ik heb zelden zoveel ogen uit hun kassen zien vallen. 

'Is dat... ja, het is het toch echt ja.. Iemand in een regenpak!!' 
'Is het een man of een vrouw, ik kan het niet eens opmaken..' 
'Goh, ik wist niet eens dat die dingen nog bestonden!' 
'Waah, een ruimtereiziger!'


Nou hoorde ik die woorden natuurlijk niet letterlijk, maar blikken spreken boekdelen.. 

Maar waar ik met dit vernederende verhaal heen wil: men wil blijkbaar dus alleen opvallen in een (wat hen betreft) positief daglicht. Luidruchtig opvallend met je bel? Cool! Mooie opvallende auto? Prima! Lelijk opvallend in je regenpak? Hell no!

Dit gegeven geldt zowel in het gewone verkeer, het sociale verkeer als in het digitale verkeer. En daar wrikt het mij. Er lijkt tegenwoordig een trend gaande dat iedereen aan het in-zijn-ogen perfecte plaatje wil, of nee, moet, voldoen.

Nu was dat op Facebook al lange tijd het gebeuren, maar zelfs in het face-to-face-verkeer merk ik het de laatste tijd op. Alles moet gestreken, blij, gelakt, mooi, gepolijst, lachend, gelukkig, welvarend, geslaagd, rijk en uitermate gezellig. En dat hoeft wat mij betreft niet allemaal. Dat realiseerde ik me dus in mijn regenpak.
Ik zag er ab-so-luut niet uit volgens bovenstaand lijstje, maar werkelijk waar, ik had de grootste lol! Droog en veilig, terwijl de oh-zo-perfect-ogende mede-verkeersgebruikers boos en doorweekt waren.

Goed opvallen zit hem wat mij betreft dus niet in het perfecte plaatje, maar in een passend plaatje. En op dat moment was een regenpak gewoonweg de best passende keus! Het paste precies bij de situatie.
Daar hoeven we ons dan toch helemaal niet druk om te maken? Het verkeer is al druk genoeg. ;)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten