woensdag 29 juli 2015

Klopt!

Dingen moeten kloppen. Daar ben ik fel voorstander van.
Spelfouten? Grmbl! Blijvende stickers die net een beetje scheef geplakt zijn? Bbbrr! Dingen die op regenboogkleur zijn gelegd, waarvan er net twee verkeerd om zitten? AAARRGH! (OCD? Misschien.)
Maar dat iets moet 'kloppen', heeft natuurlijk niet alleen te maken met correct taalgebruik, structuur en chronologische volgorden. Dat dingen moeten kloppen kan natuurlijk op diverse manieren opgevat worden.

Gisteren naar de Jaarmarkt in Groesbeek geweest. En enkele dingen daar klopten niet zo.
We (moederlief en ik) wilden ergens gaan lunchen. 'De Kroon', daar had ik nog nooit gegeten, dus 'kom, laten we daar eens kijken'.
Buiten stond een bord met daarop wat A4'tjes geplakt. 'Verassende' broodjes en een 'gemende' salade moesten ons het terras op lokken. Autsch! Klopt niet! Beetje slordig. Of gewoonweg dom.
Maar goed, we hadden trek in wat te eten en drinken, dus ok, we gingen op dat terrasje zitten. Zeker 5 minuten later had nóg niemand van de bediening ons opgemerkt, dus wij vertrokken. Nee, dit klopte echt niet.

Nadat we vervolgens lekker geluncht hadden bij De Locomotief troffen we op de markt een kraampje aan met geitenkaas. Mmm, lekker! Ik heb volgens mij wel 5 kazen mogen proeven (met die reeds volle buik dankzij die lunch) alvorens ik een stuk uitkoos om mee naar huis te nemen. Dat vind ik netjes. Niet te gierig doen qua proeven, maar de klant keus te over geven. Klopt helemaal! :)

Vol en voldaan vertrok ik tot slot naar huis. Ik zat in de bus tussen allemaal oudjes van ver weg. Zelfs 'Uit de grote stad', sneerde een oud dametje een verstandelijk beperkte mede-busreiziger toe, toen hij aan werd gereden door haar niet-vastgezette rolstoel. "Ja, wij uit de grote stad zijn ander openbaar vervoer gewend! Wahaha!". Een 'sorry' kon er blijkbaar niet van af. Bah. Klopt niet, klopt absoluut niet.

Thuis aangekomen overviel me juist weer het gevoel van wat er allemaal wél klopt: mijn lieve vriend, mijn fijne familie, onze poepie van een kat, mijn goede gezondheid, ons fijne huisje, mijn leuke aankopen van de jaarmarkt, ons lekkere avondeten. Het klopte even allemaal heel erg goed!

Maar toen bereikte mij het nieuws via onze straat-app; een jonge buurman is overleden. Hartstilstand.
Een vader van een zoontje van 10, gescheiden van zijn vrouw. Zoontje woont normaliter bij zijn moeder, maar was net deze week op bezoek bij zijn vader. Hij trof zijn vader dood aan.

Dit klopt niet. Dit klopt in geen enkele zin. Dingen moeten kloppen. Harten moeten kloppen.
Zo'n bericht als dit maakt het weer even heel erg duidelijk: spelfoutjes, scheef geplakte stickertjes en dingetjes die niet mooi chronologisch liggen.. Ze kloppen dan misschien niet helemaal, maar in het totale plaatje.. wat maken die dingen dan eigenlijk uit?
Tel je zegeningen. Realiseer wat voor een mooi leven je hebt.
Er klopt meer van dan je denkt.

vrijdag 17 juli 2015

Fun with Food - part 1

Waarom. Wáárom heb ik hier nog nooit eerder aan gedacht!?

Ik had inmiddels al wel een Fun with Fabrics gestart, omdat ik dol ben op (schrijven over) stofjes, kleertjes en kussentjes, maar ik lijk qua schrijven totaal vergeten te zijn wat mijn ándere grote hobby is.. Food!

Vanaf vandaag zal ik dus ook af en toe stukjes schrijven over voedsel. Te beginnen met een recensieblog over restaurant ('& foodbar' volgens de website, wat dat dan ook moge zijn) Schultenhues in Zutphen.

Gisteravond samen met vriendjelief wezen eten bij 1-Michelin-sterrestaurant Schultenhues. Ok, het was geen gewoon bezoek; het was een dinertje via een Groupondeal. Want daar ben ik nou eenmaal dol ik, aanbiedingen! (Zal ik dan misschien toch dat simpele burgertrutje zijn, zie vorig blog?!) 

We waren iets verlaat. Vriendje moest iets langer doorwerken + hij moest zijn OV-chipkaart nog onverwacht opladen en ik verloor mijn schoenzool van mijn pump op de wandeling van station Zutphen naar het restaurant (wat overigens een prima te lopen afstandje is).. We belden dat we iets later arriveerden, en dat was geen probleem.

Nu zul je misschien denken; nou, dat begon al lekker dan! 'Deze nare ervaringen zullen je stemming die avond hoe-dan-ook al gekleurd hebben!'. Maar nee, deze ongeregeldheden heb ik bewust niet meegenomen in mijn verdere oordeel die avond. :)

We werden correct ontvangen door een jongedame (hetzij met iets te lang felblond haar en een iets te kort zwart rokje) en naar onze plaatsen gewezen. Ze schoof, zoals verwacht wordt bij een restaurant met een Michelin-ster, netjes de stoel voor me naar achter en aan toen ik plaats nam aan de tafel. Het interieur is een beetje een mix van stylen; zowel wat hele creatieve dingen als wat strakke design-dingetjes. Het is het best te omschrijven als 'modern strak doch hip' denk ik. Eén puntje over een creatief element in het interieur: er hingen 2 gigantische soort van vogelnesten aan het plafond, maar één van de nesten hing enorm laag. Zo laag dat je er zelfs met een lengte van, laten we zeggen, 1 meter 20, niet meer onderdoor kon. Voor ons geen probleem, want wij zaten relaxed op de lekker zittende stoelen, maar de bediening had er zichtbaar last van. Waarom dat nest dan niet wat hoger ophangen? Maar goed..

Er werd ons netjes gevraagd wat we wilden drinken, wij kozen voor een bubbeltje en BAM, daar werden ons al 2 amuses voorgeschoteld. Met een komkommerdrankje erbij.
Ik voelde me ietwat gehaast raken en kreeg last van keuzestress waar mee te beginnen. Dat had dus misschien wat vloeiender gemogen. Heerlijke amuses trouwens!
Vervolgens werd ons gevraagd of we iets niet lusten of mochten (dat is voor ons beide gelukkig niet het geval) en de gastheer vertrok weer. Prima jongen overigens, die goed door leek te hebben dat wij van een correcte bediening houden, maar tegelijkertijd jong en ietwat maf zijn, en dus ook wel van een losse sfeer en zelfs wat gegein houden.
Wat we wel misten was een beschrijving van wat wij deze avonden mochten verwachten. Let wel, ik houd van verrassingsmenuutjes, dus ik hoef geen gedetailleerde uitleg, maar (ook al stond het op mijn uitgeprinte Grouponvoucher), een intro van 'Vanavond ontvangt u van ons eerst een koud gerechtje, daarna een warm, gevolgd door een hoofdgerecht en tot slot een toetje' is gewoon netjes. Daaraan kan dan meteen de vraag gekoppeld worden wat wij daar bij willen drinken en of zij eventueel een wijnarrangementje aanbieden. Die vraag volgde niet. Ons werd lukraak bij de eerste gang gevraagd of we iets wilden drinken, 'bijvoorbeeld een witte wijn' (?!). Wij stelden toen zelf maar voor dat we zaten te denken aan een wijnarrangementje. Ja, dat hadden ze. Fijn. :)

Terug naar het eten; daar is eigenlijk weinig over op te merken! Goed bereid, mooi opgemaakt, lekkere spannende combinaties aan smaken: we hebben erg genoten van het eten! Leuk detail is dat veel gerechten op onze tafel werden voltooid. Sausje zus erover heen, dressinkje zo eromheen, knapperig iets er nog bovenop. Heel erg leuk en persoonlijk; je krijgt het idee heel vers en heel speciaal voedsel geserveerd te krijgen.
Over al die losse ingrediënten trouwens; ben ik nou de enige die nooit kan onthouden wat de ober vertelt als hij het voor je neerzet? Er stroomt dan altijd een waterval aan prachtige woorden over me heen, maar als vriendjelief vervolgens vraagt wat wij nu eigenlijk eten, kom ik niet verder dan "Vis... met dat schuim.. en die knapperige floopies erbij.. en crispy stuff eroverheen! Lekker!"...

Maar daar gaat het ook om; het was ontzettend lekker allemaal. Daar hebben we dan ook onze complimenten over gegeven. Klein puntje: bij het afhalen van het hoofdgerecht werd ons niet gevraagd of het gesmaakt had. Dat misten we specifiek op dat moment omdat vriendjelief een vraag had over de bereidingswijze van het gerecht. Er leek bij de vrouwelijke bediening sowieso weinig tot geen ruimte te zijn voor een praatje. Dat was een beetje jammer.

Op het eind nog een toiletbezoekje. Prachtig! Mooie combinatie van de oudheid van het pand (dikke houten, zichtbaar lange tijd gebruikte deuren) en modern design. Wat vooral opviel waren de gratis pakjes zakdoekjes en 'vanity kit's'. Ik was benieuwd naar laatstgenoemde doosjes dus gluurde in één en trof wattenstaafjes aan. Netjes! Ik verwachtte ook nog een tandenstoker, want dat lijkt me logischer na een diner, maar die zag ik niet zo direct.

Al met al namen we erg vrolijk en voldaan afscheid. Enige minpuntje naderhand was dat de bubbels die we vooraf namen een stuk duurder uitvielen dan gedacht. En dat terwijl we al een wijnarrangement bestelt hadden en een fles water. Die naar-ons-idee dure bubbeltjes leken dus een beetje uit verhouding. Bij (eet)cafeetje Njoy een paar dagen eerder kregen zowel mijn moeder als ik ons tweede glaasje prosecco gratis, bleek bij het afrekenen. Dan vertrek je uitermate verrast blij naar huis. Nu vertrokken we dus wel vrolijk en voldaan, maar ook een beetje met zo'n gevoel van 'Nja.. 'dat-kan-er-dan-ook-nog-wel-van-af', zeggen we dan maar...'. En er lagen geen pepermuntjes o.i.d.

Maaaar niks te klagen hoor. Ik ben nu ook wel een stuk strenger dan normaal, omdat het immers een Michelin-sterrestaurant is. Nou zijn vriendjelief en ik al eens vaker naar een sterrestaurant geweest, dus wij hebben een referentiekader, zoals dat gezegd wordt. En bij een sterrestaurant mag je nou eenmaal wat meer verwachten. En ik ben daarnaast van mening dat een diner n.a.v. een Groupondeal niet hoeft af te wijken van de normale gang van zaken.

Mijn oordeel; Het Schultenhues in Zutphen is een mooi, 'een beetje correct' en vooral erg lekker restaurant! :) 
Ga ik zeker weer een keer naar terug!

maandag 13 juli 2015

Wie ben ik?

Iedereen kan tegenwoordig een boek publiceren. Of ze daarmee ook een boek kunnen schrijven, laat ik even in het midden. Maar vorige week stond bijvoorbeeld nog in de krant dat Grace Jones een autobiografie had geschreven en Arie Koomen een kookboek. Ja, u leest het goed. Cabaretier Arie Koomen heeft een kookboek uitgebracht. 'Grappen en grillen'.
Dat boek zal terechtkomen tussen de duizenden andere kookboeken die momenteel door iedereen gemaakt worden. 'Lekker koken met havermout', 'Lekker koken voor je schoonouders, 'Lekker koken achter het stoommandje' en uiteraard 'Lekker koken zonder gluten'.

Waar we tegenwoordig ook niet omheen komen zijn de zelfhulpboeken. 'Oh jee, ik ben mama', 'Oh jee, ik wil niet op vakantie', 'Oh jee, ik ben werkeloos' en uiteraard 'Oh jee, ik heb een glutenintolerantie'.
Maar waar ik het nu over wil hebben, is de keus die ook Grace Jones inmiddels heeft gemaakt: het schrijven van een autobiografie.
Ik vraag me namelijk af: is het eigenlijk wel mogelijk om een autobiografie puur vanuit jezelf en daarmee enkel je eigen perspectief te schrijven? Ja, ik snap dat autobiografie betekent dat de schrijver zijn of haar eigen leven beschrijft, maar weet je zelf wel zeker, wie je bent?

Andere mensen maken wel eens opmerkingen tegen mij die het idee geven dat zij in elk geval heel erg weten hoe ik in elkaar zit.
Zo nodigde ik een keer wat straatgenoten uit om een kijkje achter onze voordeur te nemen tijdens een straatbarbecue, en op het moment dat ze onze huiskamer binnenstapten riepen ze haast verontschuldigend in koor: "Oooh jaa, dit is zo jij. Ik had dit ook wel verwacht ja!"
Na lang brouwen op die opmerking heb ik besloten het maar als een compliment op te vatten, maar ergens wrikt het me wel. Ik voelde me als een open boek, waarvan de beschreven mise-en-scène helemaal niet gewaardeerd wordt! Er werd zelfs lacherig over gedaan!
(Ik heb overigens na deze situatie niets gewijzigd in mijn huiskamer hoor. Pfuh!)

Ander voorbeeld. Een vriend kwam een keer langs met Albert Heijn-zegeltjes voor korting op het Sanadome. "Hier. Jij lijkt mij wel zo'n type dat van zegeltjes sparen houdt!".
Nu ben ik niet zo'n fan van het Sanadome, dus ik heb de zegeltjes geweigerd. Maar vooral omdat ik me wederom als een open boek voelde. Een open boek, waarvan het hoofdpersonage totaal verkeerd begrepen wordt! Ik werd voor mijn gevoel neergezet als een burgerlijk trutje. Ik, een typische zegeltjesspaarder? Ppff, nee hoor!

Anderen hebben soms dus wel een heel duidelijk beeld van mij, terwijl ik daar zeker zo mijn vraagtekens bij zet.
Ik denk namelijk helemaal geen typische 'dit-is-zoooo-Paula-Hubbers' uit te stralen en soms denk ik dus zelfs een heel ander type te zijn, dan hoe anderen mij lijken te zien..

Dus weet je als mens precies wie bent? Niet helemaal blijkbaar!
Maar toch schrijft nu bijna iedereen een autobiografie. Alleen. Zonder navraag bij anderen in de vorm van 'Wie ben ik?'.

Misschien moet ik er zelf maar mee beginnen. Een autobiografie (of nee, ik doe niet aan boeken, dus het wordt een 'autobioblog') schrijven, nadat ikzelf én vele andere (intimi, vage kennissen, buren) antwoord hebben gegeven op de vraag 'Wie is Paula Hubbers?'.

Dus: lees straks het allereerste autobioblog, by moi (en vele anderen)! Te vinden tussen de blogs 'Wat is nou de professie van Arie Koomen?' en uiteraard 'Wat zijn gluten eigenlijk?'.
Bedankt! :)

woensdag 1 juli 2015

Heet

Ok, ik trok het in de felle zon vandaag tot 13.15 uur, maar toen moest ik er toch echt uit. Dat zei zowel mijn hoofd, mijn huid, als mijn kat. Laatstgenoemde wilde ook wel weer graag naar binnen. Het voelt echter wel raar; buiten schijnt een stralende zon, maar binnen is het pikkedonker (omdat ik de gordijnen dicht laat, zodat het nog een béétje koel blijft hier). En ik kies ervoor in het donker te gaan zitten. Op de mooiste dag van het jaar.

Maar goed, dit wordt geen blog waarin ik de zeurende Nederlander ga uithangen. Nu ís het uiteindelijk mooi weer; dan ga ik ook niet klagen.

Dat het nu zo heet is, doet me trouwens wel denken aan hoe heet ik het gister kreeg tijdens het lezen van een artikel. Heet van woede was dat.
Het artikel ging over een man in België die 7 jaar geleden werd vrijgesproken, maar tóch in de gevangenis werd gestopt. Niemand leek de fout door te hebben; zowel de verdachte, de advocaat, de gevangenis of justitie niet.
Tot zover vond ik het verhaal een beetje ongeloofwaardig en vooral grappig, maar toen werd vermeld om welke reden de man was vrijgesproken toentertijd. Hij werd vrijgesproken op basis van artikel 71: Onweerstaanbare drang.

Ik vond het nogal spannend klinken, dus ik ging te rade op internet. Ik vond het volgende:
'Artikel 71 stelt dat er niet van een misdrijf wordt gesproken wanneer de dader in staat van geestesstoornis was of wanneer hij gedwongen werd door een macht die hij niet heeft kunnen weerstaan.'

Nou vind ik het excuus 'geestesstoornis' bij delicten altijd al wat vervelend. Het lijkt er in mijn ogen namelijk heel vaak op dat de kaart 'Ik wist niet wat ik deed/ik kwam plotseling in een psychose terecht/ik had een black-out/ik ben psychisch beschadigd/o.i.d.' gespeeld wordt, terwijl de dader donders goed wist wat hij deed. Heel jammer vind ik dat.

Maar wat mij nog veel meer verbaasd, is het tweede stuk van het wetsartikel: 'gedwongen worden door een macht die je niet kunt weerstaan.' Let op: we hebben het hier niet over een macht in de vorm van een persoon of instantie die jou verplicht iets te doen. We hebben het over je eigen psyche. De stemmetjes-in-je-hoofd.

Wat ik hier vooral betreurenswaardig vind, is dat 'onweerstaanbare drang' nu voor mij samenhangt met criminaliteit. Terwijl ik - toch echt geen crimineel - die woorden best vaak op mezelf betrek!

"Ja, sorry dat die zak chips nu al leeg is, maar ik voelde zo'n onweerstaanbare drang om door te eten!"
"Hoezo raar dat we weer een vakantie naar Disneyland geboekt hebben? Dat is gewoon die onweerstaanbare drang!"
"Ik heb zo'n onweerstaanbare drang lekker op een terras te gaan zitten en heel veel biertjes te gaan drinken! Proost!"
"Geen zin? Maar mijn onweerstaanbare drang dan..?"

Kortom: iedereen heeft wel eens een onweerstaanbare drang. Criminelen dus ook.
Maar onder bovenstaand lijstje past gewoonweg niet een zin als:

"Tja, het leegroven van die huizen en daarmee meteen wat ernstige slachtoffers maken.. Ja... Dat kwam door een onweerstaanbare drang! Ja! Niks aan te doen dus! Ik moest wel! Ja. Van die drang ja..."

Dus ik denk: Neen. Bewaar de woorden 'onweerstaanbare drang' voor leuke dingen, zoals lekker eten, luxe reisjes en fijne momenten. En geníet juist van hetgeen we 'onweerstaanbare drang' noemen!
Maak er allemaal wat moois van deze fijne dagen!