Ik sta voor de voordeur en laat m'n sleutelbos pardoes uit m'n handen vallen. Wat voelt dat licht! Ah, natuurlijk. Dat komt omdat ik er eerder vandaag de sleutel van mijn werk af heb gehaald.
Inderdaad, ik heb vanmiddag afscheid genomen van mijn inmiddels voormalig werkgever. Hier heb ik maar liefst 2,5 jaar lang gewerkt. In mijn generatie blijkt dat toch best lang te zijn. Immers, een hoop leeftijdsgenoten freelancen van opdrachtgever naar opdrachtgever, jobhoppen er vrolijk op los en zoeken en vinden gemiddeld na 1,5 jaar alweer iets nieuws.
Ik heb nu dus ergens 2,5 jaar gezeten. Teksten schrijvend. Vier dagen per week. En ja, ik vond dat leuk. Erg leuk zelfs. Maar het was tijd voor iets nieuws. Hoe spannend het misschien ook is, ik ga per 1 december aan de slag bij een andere werkgever. In elk geval voor 8 maanden.
Maar mijn carrière is niet waar ik het over wil hebben in deze blog. Ik wil het hebben over verandering. Want hoe kort 2,5 jaar wellicht voor velen mag klinken, het is lang genoeg voor gewenning.
Hoe lastig verandering kan zijn als je ergens aan gewend bent, illustreer ik graag aan de hand van een voorbeeld.
Kort voor m'n vertrek besloot mijn inmiddels oud-werkgever een verandering door te voeren. Het betrof de kapstok. Eerst stond de kapstok in een schattig nisje. Hij viel mooi weg in de muur, waardoor je er prima langs kon lopen. Waarschijnlijk was dat voor veel oud-collega's toch ietsje te ver lopen, want de kapstok werd van de ene dag op de andere dag op de hoek van twee gangpaden gezet.
Waar hij al vele jaren heerlijk verscholen in het nisje stond, werd ie dus opeens midden in het kantoor gezet. Out in the open.
Al bijna 2,5 jaar lang liep ik zorgeloos langs het nisje, met daarin de kapstok. Ik kon mijn dagelijkse wandelgang langs de kapstok bijna blindelings lopen. Ja, dat doet gewenning met je.
Tot een paar weken geleden dus.
Ik wandel richting het toilet en loop BAM tegen de verplaatste kapstok op. Au!
"Welke &%#$@......!?" ging er door me heen, maar ik kon me gelukkig inhouden.
Ik besloot dat deze verandering vast en zeker gemaakt is met de beste bedoelingen. Ik ben er dan misschien wel niet zo blij mee, de rest wellicht wel! En daarbij, pas na een tijdje kan geëvalueerd worden of de verandering geslaagd is, of dat de kapstok weer terug zijn veilige, afgeschermde nisje in moet.
Ik ga nu ook een verandering doormaken. Wil ik straks toch weer mijn veilige, afgeschermde tekstschrijverskamertje in? Of voel ik me prettiger als ik uit m'n comfortzone stap? Ik geloof dat het laatste in elk geval beter voor me is.
Ok, mensen botsen in het begin misschien wat sneller tegen je op, als je out in the open staat. Een nieuw gezicht, nieuwe ideeën. Dat heeft wat tijd nodig. Maar zodra deze nieuwe positie aan beide kanten ook weer voor gewenning heeft gezorgd, word je wel een stuk beter opgemerkt!
