Nou zijn er vast mensen die nu denken: 'Oh nee hoor, ik ben helemaal nérgens bang voor!' Maar dat geloof ik niet. Graaf nog maar even verder, want het kan niet anders dan dat je érgens bang voor bent. Het donker, je huissleutel vergeten, eenzaamheid, make-up vergeten op te doen; het kan van alles zijn!
Zelf heb ik ook wat vreemde angsten. Is het slim daar openlijk over te schrijven? Misschien niet, maar ik heb nou niet het idee dat mijn fobieën tegen me gebruikt kunnen worden, dus hup, ik openbaar ze gewoon!
Hm, ok.. Misschien niet allemaal, want dit blog ging een beetje lang worden.. :-$ Ik heb het dus beperkt tot de volgende vier:
Trappen aflopen zonder leuning. Gelukkig hebben de meeste trappen een leuning of ben ik in het gezelschap van anderen. En niemand vindt het vreemd of ongemakkelijk (volgens mij..) als ik tijdens het aflopen van een trap iemand gezellig bij de arm neem! :-) Dus deze angst levert vaak geen problemen op. Let wel: als je alléén een trap afloopt, dan waarderen onbekenden het geheel niet als je hén aanklampt.. Nee, no go. Niet doen dus! ^_^
Nu nog naar beneden! (Station Arnhem Centraal)
Carnaval. Het begint leuk. Elk jaar thuis gigantisch veel make-up opsmeren, zonnetje op je wang tekenen, jezelf lekker in een onooglijk rokje van tule hijsen, schlagers op de achtergrond; leuk! Maar dan.. die fietstocht richting het dorp. En dan komt de angst opzetten! 'Ik ben een dag te vroeg. Niemand is verkleed en geschminckt, BEHALVE IK!' Gelukkig is deze angst nog nooit werkelijkheid geworden, maar dat weerhoudt mij niet elk jaar eerst even m'n vriendinnen te appen voordat ik op de fiets stap.. 'Is het echt nu..? Vandaag..? Zijn jullie ook verkleed..? Echt?!' ...
Moeilijk. :-S
Gele strepen op de snelweg. Gelukkig vindt vriendjelief, naast wie ik de meeste tijd in de auto zit, gele strepen op de snelweg helemaal niet moeilijk, afleidend, raar en eng, maar dan nog zit ik op de momenten als we gele strepen moeten volgen als een oud vrouwtje in de auto. Één hand tegen het dashboard geklemd, één hand hard tegen het plafond gedrukt, zoekend naar zo'n ouderwetse handgreep boven het raampje, en schreeuwend: 'NEE NEE NEE PAS OP NEE!' Op zo'n moment moet ik niet naar passerende automobilisten kijken, en zij overigens ook niet naar mij, want dat levert ongemakkelijke en verwarde blikken op. Niet leuk. :-(
Maar nu mijn vierde rare angst, en deze is misschien nog wel het jammerst. Ik durf namelijk.. geen baby's vast te houden! Nou wil ik een vergelijking maken tussen baby's en vogeltjes met gebroken vleugeltjes of zeldzaam breekbaar porselein, maar dat valt denk ik een beetje raar voor de vaders en moeders die dit blog lezen. :-) Maar je snapt mijn punt wel. Het is kwetsbaar, klein, jong, van iemand anders en mij onbekend; ik weet me gewoon geen raad met baby's! Dus wat doe ik als iemand mij aanbiedt hun baby even vast te houden? Ik ga de clown uithangen. Ik zwaai idioot met mijn armen rond om duidelijk te maken dat het geen goed idee is mij een baby te laten vasthouden. Omdat ik 'het kleine wondertje' toch echt wel poepig vind, trek ik tegelijkertijd hele rare gezichten naar hem/haar. En tot slot maak ik daar geluiden bij die hoe-dan-ook de baby ab-so-luut niet slimmer of blijer maken: 'Koekiewookieeblaaaah! Ppprrflopsiedrap! Koekiewookieeblèèèèh! Boeliewoeliepoep!'
En dan druip ik een beetje af en ga maar weer naar huis. Om dan toch nog sociaal gewenst af te sluiten met 'We passen graag eens op hoor!' ...
Ok, waar is dat eiland voor clowns precies? Ik ga een ticket boeken. :o)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten