vrijdag 1 mei 2015

Schrijftips

Eerlijk is eerlijk, deze tips komen niet van mij zelf. Ik zag ze in een kantoortje aan de muur hangen bij één van de bedrijven waar ik gewerkt heb.

Maar ik wil ze toch graag in mijn eigen blog met jullie delen, omdat ze hilarisch én handig zijn!

Dus: leer, geniet, print uit en hang op! ^_^

~

Here are several very important but often forgotten rules of English:
  1. Always avoid annoying alliteration.
  2. Prepositions are not words to end sentences with.
  3. And don’t start a sentence with a conjunction.
  4. Avoid clichés like the plague. (They’re old hat.)
  5. Comparisons are as bad as clichés.
  6. Employ the vernacular.
  7. Keep tabs on the use of idioms.
  8. Eschew ampersands & abbreviations, etc.
  9. Parenthetical remarks (however relevant) are (usually) unnecessary.
  10. It is wrong to ever split an infinitive.
  11. Contractions aren’t necessary and shouldn’t be used.
  12. Foreign words and phrases are not apropos.
  13. Only idiots make generalizations.
  14. Also too, never, ever, use repetitive redundancies.
  15. A writer must not shift your point of view.
  16. Eliminate quotations. As Emerson once said: “I hate quotations. Tell me what you know.”
  17. Profanity sucks.
  18. Corect speling is esential.
  19. Be more or less specific.
  20. Understatement is always best.
  21. Exaggeration is a billion times worse than understatement.
  22. One-word sentences? Eliminate.
  23. Analogies in writing are like feathers on a snake.
  24. Jims grammar book’s say you shouldnt use apostrophe’s with plural’s, but theyre proper with possessive’s and contraction’s.
  25. Never use a big word when a diminutive one would suffice.
  26. Place pronouns as close as possible, especially in long sentences, as of ten or more words, to their antecedents.
  27. Just between you and I, case is important.
  28. Kill all exclamation points!!!
  29. Don’t use no double negatives.
  30. If you’ve heard it once, you’ve heard it a thousand times: Resist hyperbole; not one writer in a million can use it correctly.
  31. Eliminate commas, that are, not necessary. Parenthetical words however should be enclosed in commas.
  32. Use words correctly, irregardless of how others use them.
  33. Puns are for children, not for groan-ups.
  34. The adverb always follows the verb.
  35. The passive voice is to be avoided.
  36. Go around the barn at high noon to avoid colloquialisms.
  37. Even if a mixed metaphor sings, it should be derailed.
  38. Proofread carefully to see if you any words out.
  39. If any word is improper at the end of a sentence, a linking verb is.
  40. Who needs rhetorical questions?
  41. Don’t be redundant; don’t more use words than necessary; it’s highly superfluous.
  42. A subject should always agree with their predicate.
  43. Do not add emphasis UNLESS it is really, really necessary!
  44. Their are too many people who mix up they’re adjectives and pronouns with there contractions.
  45. Avoid run-on sentences, these are sentences that are strung together, they should be separated by periods.
  46. While sentence fragments are also bad.
  47. Writing carefully, dangling participles must be avoided.
  48. Try not two confuse the numeral too with its preposition and adverb homonyms to many times.
  49. Use an apostrophe with “it” in it’s proper place (as a contraction) and omit it when its not needed (as a possessive).
  50. Eschew obfuscation.
  51. To loose track of proper word usage will make people think you have a screw lose.
  52. Only use question marks with questions? How will anyone otherwise know you are asking a question.
  53. Sentences without verbs nonsense.
  54. Should have subject, too.

dinsdag 28 april 2015

Lentekriebels

Mooie lentedag vandaag, zou je denken. Dat dacht ik vanochtend namelijk ook. Dus ik trok m'n wandelschoentjes aan en ging de deur uit; even wat frisse lentelucht happen!


En ja, dat was fijn! Vrolijke mensen, zacht zonnetje, mooie bloesem. Ik werd er vrolijk van!
Maar toen kwam ik al wandelend achter een vrouw terecht. Type: zonnebankbruin, hippe kleertjes, van top tot teen te goed (lees: tegen het ordinaire aan) gestyled, ergens in de 30. Ze was aan het bellen met haar zoontje.

"Nee Justin, nu even goed luisteren! Ik heb jou vaak genoeg verteld dat je niet met haar mag praten! Ik wil het gewoon níet hebben!"
...
"Ben je soms vergeten wat ze heeft gedaan, Justin?! Dat heb ik je toch verteld?!"
...
"Nee, nee, nee, ook niet met je vader! Ik wil niks met je vader te maken hebben en al helemaal niet met haar! Dus ik verbied je met hem of haar te praten! Ik wil niet dat je ze ziet of spreekt, hoor je me!"

Bam. En weg was mijn vrolijke lentegevoel.

Mijn gedachten verschoven van 'blije mensen en mooie bloesem' naar 'die arme Justin..' Want of je wilt of niet, als je zo'n telefoongesprek hoort, dan ga je daarover nadenken. Wat zegt Justin terug tegen z'n moeder? Wat heeft Justin precies besproken met mevrouw X (ik neem aan dat we allemaal begrijpen dat mevrouw X de nieuwe vriendin van de vader van Justin is)? Maar bovenal: wat een vreselijke plaats heeft Justin in deze soap!? Hij zit tussen twee vuren. Kan geen kant op.

Maar ik laat dit negatieve voorval deze mooie lentedag niet verknallen. Gewoon even verder wandelen, en jawel, daar huppelt een kindje vrolijk rond, in het park, met aan de ene hand mama en aan de andere hand papa. Het kan dus nog wel. Al dwalen de oogjes van deze papa soms ook even af naar de picknickende minirokjes, maar goed, dat zit de aard van het beestje, zeggen we dan maar. Als er een getrainde vent met ontbloot bovenlichaam langs zou joggen, dan kijken wij ook, meiden. Ja, dan kijken wij ook. Foei.

Wat ik hiermee wil zeggen: laat dat gestaar naar minirokjes en sixpacks in deze hormoonvolle tijd niet leiden tot het breken met je partner. Dat is zo ontzettend zonde. Denk aan je partner. Denk aan de liefde. Denk aan Justin..


Dus ik stel voor: Geniet deze lente vólop van de liefde om je heen!

Maar wel met kanttekeningen. :)

vrijdag 3 april 2015

Thuis zitten

De meeste van jullie weten dit al wel, maar zo niet: ik heb op dit moment geen baan.
Mijn laatste functie, bij provincie Gelderland, was een functie die ik vervulde omdat een medewerker aldaar van haar zwangerschapsverlof wilde gaan genieten. Dus ik nam haar werkzaamheden eventjes over. Zij kwam na 7 maanden weer in goede gezondheid terug, met een kindje rijker. Hartstikke leuk natuurlijk, maar daardoor hield mijn baan daar toch echt, zoals afgesproken, op.
 
Nu 'zit ik dus thuis'. Tenminste, dat zegt men dan altijd. Geen baan, dus: je zit thuis. Nou zou ik graag willen zeggen dat dat he-le-maal niet zo is, dat altijd-maar-thuis-zijn, maar stiekem zijn die woorden best passend gekozen. Tuurlijk, ik ga wel eens een boodschapje doen, lukraak wat rondwandelen, mensen bezoeken, vrijwilligerswerk doen, werk vanuit mijn eigen bedrijfje doen, etc. Maar als ik eerlijk ben zit ik toch best veel tijd thuis. 
Dan zou ik nog kunnen zeggen dat dat 'zitten' he-le-maal niet altijd zo is. Want ik sta soms wat af te wassen, wandel de trap op en af om wat wasjes in de kelder te laten draaien, drogen en op te hangen/af te halen, ik stofzuig (lees: stoot scheldend tegen alle muren en meubels terwijl mijn stofzuigerskabel verstrikt raak achter vloervazen die dan weer omvallen en zo AARGH) af en toe eens wat door het huis, etc. Dus nee; ik zit echt niet altijd stil in ons huis! 
Maar als ik bij zou moeten houden op een tijdschema hoeveel tijd ik wél zit, is dat denk ik stiekem toch schrikbarend veel. Tijdschriftje lezen, mail bijwerken, dit blog schrijven (ja, ook jullie, lezers, zijn schuldig aan mijn zitquotum), Appa, de kat, op mijn schoot laten liggen, tv kijken, boek lezen, 'klikken en scrollen' (zoals ik dat noem) op mijn telefoon, en ga zo maar door..
 
Nu klinkt dit best zorgelijk. Ja, ik overweeg zelfs dit hele blog te wissen, want ik wil niet dat julie denken dat ik zo'n bankhangende niksnut ben. En als ik bovendstaande lees, begin ik dat haast zélf van mezelf te denken!
 
Maar nee, dit blog gaat viraal. Ik moet het gewoon even omdraaien. Want ik mag dan wel geen baan hebben en 'thuis zitten'; mensen die wél een baan hebben (hetzij op kantoor) die zitten nog veel meer! In een kil, grauw, strak kantoor, met mensen waar je op zich niet heel veel mee hebt, maar waar je dan wel gewenst sociaal tegen doet. Af en toe maak je een wandelingetje naar het koffiezetapparaat (als een collega of stagiair niet al koffie voor je gehaald heeft), maar meer is het niet. Zelfs pauzes worden zorgelijk vaak overgeslagen, is bewezen! Geen wandelingetje, geen zonlicht.. Niks.
 
Nee, dan doe ik het stiekem nog best goed. Thuiszitten betekent voor mij niet bankhangend niksnutten. Het betekent dat ik meer buiten kom, meer bewust sociaal contact opzoek en meer beweeg, dan terwijl ik werkte! Geen stressvolle zoektocht naar een perfecte ergonomische stoel voor op kantoor, geen tekort aan vitamine D, geen sociaal verplicht spel meer voor mij! 
Dus nee, ik wis dit blog niet, ik wil het juist zoveel mogelijk gedeeld zien! Ik raad het iedereen aan, ook al heb je een baan; plan af en toe een dagje voor jezelf. Tijdschriftje lezen, huishoudje doen, wandelingetje maken, kat knuffelen. Helemaal. Jouw. Dag.
Lang leve de thuiszitters!
 
Nu alleen nog even vanuit mijn bank op wat vacatures solliciteren...

maandag 16 maart 2015

Stemmen

Over twee dagen worden we allen uitgenodigd te gaan stemmen voor de provinciale verkiezingen. Iedereen pakt dat op zijn of haar eigen manier aan. De één denkt aan het algemeen belang en stemt voor het groter goed. De ander kiest bewust voor wat op dit moment van belang is in de provincie waar hij of zij woont. En dan zijn er nog de stemmers die enkel kijken naar hun eigen belang. 'Ík heb nu een mooie uitkering nodig, ík heb nu veel goedkope zorg nodig, ík wil dat de straffen vooral lager worden omdat ik me nog wel eens op het verkeerde pad wil begeven, ík ben verslaafd aan roken, dus ik wil dat die accijns omlaag gaat' en ga zo maar door..
Maar welke stem je zelf ook uitbrengt, er komt een uitslag uit die de meesten lijkt te bevallen. Tenminste: de meesten hebben voor die uitslag gekozen. En die uitslag vormt de politiek, een beleid, een richting, een toekomst. En daarmee de samenleving.


Wat mij opvalt tijdens de huidige campagnes is dat veel partijen zich inzetten voor 'minder grote verschillen tussen burgers'. Verschillen in bijvoorbeeld inkomsten, kansen, opleiding- en werkgelegenheden zouden minder groot gemaakt moeten worden en iedereen zou dus op een soortgelijk niveau in deze samenleving moeten kunnen staan. Blijkbaar is de wens van velen: iedereen gelijk.

Nu zijn er de laatste jaren behoorlijk wat films uitgekomen over samenlevingen in de toekomst. Ik heb het over films als The Hunger Games, Divergent, The Maze Runner.. In elk van deze films is de samenleving juist onzettend in departementen gedeeld. Je hebt de werkers, de helpers, de slimmerikken, de losers, de beschermers, etc. Kortom: hokjes. Dat is dus juist enorm in tegenstelling tot het idee dat nu vaak geopperd wordt in de debatten naar aanleiding van de provinciale verkiezingen! Niks gelijkheid, maar juist diversiteit!

Ik vraag mij dus af: wat willen we nu eigenlijk echt?
De Nederlandse politiek (of veel partijen in elk geval) wil ons duidelijk maken dat iedereen soort van hetzelfde moet gaan worden. Gelijkwaardigheid. Geen excessen. Wil je wèl het verschil maken en die middelmaat uitbreken, door beter te presteren, meer te willen verdienen, meer kennis tot je te willen nemen of groter te willen wonen? Dan trekt de politiek je terug met bureaucratische beslommeringen.
Hollywood vertelt ons juist dat we afstevenen op een hokjescultuur. Vastgestelde diversiteit. Geen individuen. Wil je wèl afwijken van het hokje waar je in geplaatst bent, dan zet je je leven op het spel..
Ah, maar dat is dus de overeenkomst! Zowel de partijen die streven naar gelijkheid als Hollywood met z'n hokjes stellen ons één centraal beeld helder: het individu verdwijnt. Of je nou geplaatst wordt in een hokje als werker, helper of slimmerik, of je moet verplicht als middelmaat door het leven gaan: je bent als individu niet vrij! Oef...

Maar nee, ik eindig dit blog niet negatief. Ik roep je juist op, om te gaan stemmen! Wil jij geen toekomst creëren waarin het individu geen stem meer heeft? Kies overmorgen dan bewust.. en maak van de wereld een mooie, vrijwíllig diverse samenleving! Succes! :)

maandag 2 maart 2015

Etiquette

Mensen die mij enigszins goed kennen weten dat ik veel waarde hecht aan etiquette. Het handelen zoals het hoort. Het netjes doen. Het correct leven. Ik word dan ook altijd blij als ik zie dat andere mensen dat ook doen. Maar ik erger me daarentegen juist altijd een beetje als mensen helemaal níks (meer) aan etiquette doen. Etiquette die lang geleden zorgvuldig zijn opgesteld door mensen die weten hoe het hoort. Die weten wat netjes is. Mensen die correct zijn..

Maar nee, ik zie het helaas nog te vaak gebeuren dat mensen zich niks meer van etiquette (of eigenlijk 'van andere mensen') aantrekken. Bijvoorbeeld: Je gaat samen met anderen een hapje eten. Of dit nou thuis is of buitenshuis. Het is absoluut NOT DONE al te beginnen met eten, als nog niet iedereen zijn bord gevuld voor zich heeft staan. Maar nee, er zijn van die mensen die meteen gretig beginnen te happen, alsof ze een heuse hongerwinter achter de rug hebben!

Een ander punt van 'gebrek aan etiquette' valt mij op in het park. Nu ben ik zo'n type mens, dat als ik op een rustige dag in het park wandel en eens per kwartier iemand mij tegemoet wandelt, ik naar diegene knik. Soms met een onverstaanbaar 'Goedendag', of 'Hallo' erbij. Maar krijg ik een knik of woordje terug? Zelden! Sowieso moet ík altijd beginnen met deze sociale handeling, want als ík niet knik of groet, dan doet de tegemoetloper het hoe dan ook nooit.. Foei!

En dan is er nog de moderne regel in de etiquettewereld: het op tijd reageren op whats-appjes. Nu is het nóg minder netjes en absoluut niet correct om voortdurend je mobiel naast je te hebben liggen, zeker in het gezelschap van anderen, maar niet binnen één à twee dagen reageren op een 'wappje' is wederom NOT DONE! Het liefst ontvangt men een reactie binnen een kwartier, half uurtje, maar nog steeds zijn er mensen die het reageren rustig een week laten liggen of helemaal niet reageren.. Erg jammer..

Maar aan de andere kant, misschien moet ik er ook niet zo'n punt van maken. Etiquette, of netjes handelen, of 'goed doen' is tegenwoordig sowieso geen plicht meer... Nee, het is meer een gunst, of nee, een gave! Kijk maar eens naar SBS6, 'Wie Goed Doet, Goed Ontmoet'. Een voor jou onbekend kindje heeft een losse veter, je strikt die veter en voilà: € 100,- in de pocket. Ja, lieve lezers, een beetje 'goed' (lees: doodnormaal) doen levert tegenwoordig nog wat op! Dus de volgende keer als ik netjes blijf wachten met eten totdat jij je eten hebt, jou groet in het park of jou direct terug whats-app: pak je portemonnee maar! ;)

donderdag 22 januari 2015

Eerlijkheid

We zijn allemaal opgevoed (tenminste, daar ga ik van uit) met het idee dat je eerlijk moet zijn. Liegen mag niet. Of het nou gaat omdat je 'echt niet!' dat koekje uit de koekjestrommel hebt gebietst of dat je die ene avond 'echt niet!' even met een ander hebt staan vozen; liegen mag gewoon niet. In grote en kleine gevallen. 
Maar wees gerust, dit wordt geen moralistisch blog. Valt dat weer mee :)
 
Want ondanks dat we allemaal heel goed weten dat we gewoon eerlijk tegen elkaar moeten zijn, is dat in werkelijkheid soms nog verdomde lastig. Of je nou de beste vrienden van elkaar bent of onbekenden. 
Maar gelukkig, echt glashard liegen komt in mijn omgeving gelukkig weinig voor. Jaa, dat betekent dus ook dat het soms tóch nog gebeurt en ja, ik heb dat dan ook door, lieve mensen! Maar gelukkig gaat dat dan (meestal) niet om levens- of vriendschapsbedreigende zaken. 
 
Nee, echt liegen, dat doen we niet. Maar echt helemaal eerlijk zijn we ook niet..
Hoe dat zit?
Wij mensen verbloemen graag. Wij romantiseren. Wij leuken-dingen-op.
En dan vooral in ons eigen belang, zodat we er beter uitkomen.
 
Ik kwam hierachter door met verschillende groepen het onderwerp 'televisieprogramma's' aan te spreken.
Geen zwaar onderwerp dus. Niks moralistisch aan. 
Maar op de één of andere manier vertelt men nooit direct de waarheid over wat hij kijkt op televisie. Ik misschien ook niet!
 
Nee, men vertelt eerst wat hij dat denkt dat de ander wil horen:
"Oh, ik kijk amper tv. Al die domme programma's met nog dommere mensen erin.. Alleen maar onzin! Bah."
 
Dan wordt dat lichtelijk bijgesteld, om juist een beetje intellectueel over te komen:
"Ja, het nieuws, dat kijk ik dan wel. En Zembla. En soms Kassa en Keuringsdienst van Waarden."
 
Maar als men dan merkt dat de rest stiekem toch ook naar de beeldbuis kijkt, laat men wat meer los:
"En sommige gasten bij De Wereld Draait Door of dat programma van Humberto Tan, dat interesseert me ook nog wel."
 
En dan is de poort open. 'Ah, er wordt dus ook naar de commerciële omroep gekeken!'
"Jaaa, heb je dat toen gezien met die acteur? Wat een vreselijke vent hè! En ik vond hem toen in Divorce nog wel zo leuk!"
 
Er valt even een stilte: 'Ah, de serietjes worden dus ook gretig gevolgd.'
Vervolgens vallen er een hoop "Jaaa, en toen dat blablabla" en worden er een hoop quotes genoemd en personages nagedaan uit diverse series, van Boer Zoekt Vrouw tot Say Yes to the Dress en van Gooische Vrouwen tot The Big Bang Theory. Het verbloemde gesprek is veranderd in een (h)eerlijk spel van herkenning!
 
Dus: foei! Waarom eerst dat verbloemen en intellectueel proberen te doen?
Nou, eerlijk is eerlijk: ik vind het helemaal niet erg dat men (ja, ook ik) dat doet. Want communicatief gezien is het juist heel goed! Er gróeit namelijk op deze manier een gesprek, een spel. 
Als men vraagt wat je kijkt op tv en je gooit er metéén wat hippe quotes, gebeurtenissen en personages van 'makkelijk kijkvermaak' uit, dan is de spanning weg. Er valt niks meer te ontdekken. Weg gesprek. Weg spel.
 
Dus ok, een beetje verbloemen mag, maar doe aan het eind van zo'n gesprek dan ook echt alles uit de doeken. 
Ook als je stiekem soms naar MAX Geheugentrainer of Mickey Mouse Clubhuis kijkt. Want blijven ontkennen dat we daar soms ook van genieten, tja, dat is toch echt liegen!
Leve de eerlijkheid! 
 
 
 
 
 
 
 

woensdag 7 januari 2015

Nieuw


Aaah, een nieuw jaar. Nieuwe kansen. Nieuwe dingen. Nieuw interieur!
Tenminste, dat stelt onder andere VTWonen voor. De reclame met 'wonen volgens VTWonen' kan ik inmiddels wel dromen..
Blijkbaar is een nieuw jaar hèt moment om het hele interieur eens op te frissen, al dan niet volledig om te gooien.

Nou moet ik bekennen: ik ben geen grote VTWonen-fan. Tuurlijk, ik blader echt wel eens geïnteresseerd door het magazine en als ik toevallig langs het gelijknamige programma zap, blijf ik ook echt wel even hangen, maar ik moet beide activiteiten helaas steeds weer besluiten met de conclusie dat alles.altijd.hetzelfde.is.
En niet alleen bij VTWonen. Neem 101Woonideeën. Of Eigen Huis & Interieur.. Van hetzelfde laken een pak!
Visualiseer even met me mee:

Koop een grote sloophouten eettafel.
Verf die tafel een beetje vluchtig/slordig/speels wit.
Zet daaromheen diverse stoelen, zowel vintage als nieuw.
Een Eames-stoel mag uiteraard niet ontbreken!
Hang aan de muur een houten frutsel. Liefst zelfgemaakt.
Plak daaromheen wat foto's. Met washi-tape.
En zet midden op de tafel een potje. Gewoon, eentje waar voorheen appelmoes of zo in heeft gezeten.
Knoop er een schattig lintje omheen.
En stop er een zwartwit-foto in.

Tadaaa! Je VTWonen-/101Woonideeën-/Eigen Huis & Interieur-kamer is klaar!
Ja, ik kan ze zo oplepelen voor je hoor, die leuke, hippe ideetjes!

Een heel andere stijl is Rivièra Maison. En Ariadne At Home. En More Than Classic.
Een beetje de tegenhangers van de hippe, moderne bladen. Nee, deze bladen gaan voor stijl, gewichtigheid, klasse.
Niet dat dat heel veel origineler is..
Ik stel me voor:

Koop een massief houten eettafel.
Hang daarboven een enorme kroonluchter.
Het liefst één van generaties eerder.
Of uit dat schattige brocantezaakje in dat idyllische dorpje in Frankrijk.
Plaats op de tafel een gigantisch boeket met grote bloemen.
Zet om de tafel van die veel te grote fauteuils neer.
Drapeer op elk van die fauteuils minstens drie kussens. En twee plaids.
Leg vervolgens voor de eettafel nog een bonten kleed.
En zet daar een stuk of 20 kaarsen en/of waxinelichtjes op.

Tadaaa! Je Rivièra Maison-/Ariadne At Home-/More Than Classic-kamer is klaar!

Maar denk nu niet dat ik helemaal niet houd van bovenstaande bladen/programma's/ideeën. Want eerlijk is eerlijk; er staan soms best geinige dingetjes in!
Het punt is, dat je die bladen op de juiste manier moet lezen. En dat gebeurt helaas niet altijd.
Waarom niet?
Men is makkelijk. Men doet exact wat er staat. Men neemt direct van Piet Boon aan dat alles.dan.maar.grijs.moet.zijn.

Ik zeg: niet doen mensen! Neem niet klakkeloos elk ideetje over, maar voeg je eigen dingetjes eraan toe! Combineer ze! Maak er je éigen kamer van.

2015. Een nieuw jaar. Jóuw jaar. :)
Veel plezier met refurbishen!