Stemmen

Over twee dagen worden we allen uitgenodigd te gaan stemmen voor de provinciale verkiezingen. Iedereen pakt dat op zijn of haar eigen manier aan. De één denkt aan het algemeen belang en stemt voor het groter goed. De ander kiest bewust voor wat op dit moment van belang is in de provincie waar hij of zij woont. En dan zijn er nog de stemmers die enkel kijken naar hun eigen belang. 'Ík heb nu een mooie uitkering nodig, ík heb nu veel goedkope zorg nodig, ík wil dat de straffen vooral lager worden omdat ik me nog wel eens op het verkeerde pad wil begeven, ík ben verslaafd aan roken, dus ik wil dat die accijns omlaag gaat' en ga zo maar door..
Maar welke stem je zelf ook uitbrengt, er komt een uitslag uit die de meesten lijkt te bevallen. Tenminste: de meesten hebben voor die uitslag gekozen. En die uitslag vormt de politiek, een beleid, een richting, een toekomst. En daarmee de samenleving.

Wat mij opvalt tijdens de huidige campagnes is dat veel partijen zich inzetten voor 'minder grote verschillen tussen burgers'. Verschillen in bijvoorbeeld inkomsten, kansen, opleiding- en werkgelegenheden zouden minder groot gemaakt moeten worden en iedereen zou dus op een soortgelijk niveau in deze samenleving moeten kunnen staan. Blijkbaar is de wens van velen: iedereen gelijk.

Nu zijn er de laatste jaren behoorlijk wat films uitgekomen over samenlevingen in de toekomst. Ik heb het over films als The Hunger Games, Divergent, The Maze Runner.. In elk van deze films is de samenleving juist onzettend in departementen gedeeld. Je hebt de werkers, de helpers, de slimmerikken, de losers, de beschermers, etc. Kortom: hokjes. Dat is dus juist enorm in tegenstelling tot het idee dat nu vaak geopperd wordt in de debatten naar aanleiding van de provinciale verkiezingen! Niks gelijkheid, maar juist diversiteit!

Ik vraag mij dus af: wat willen we nu eigenlijk echt?
De Nederlandse politiek (of veel partijen in elk geval) wil ons duidelijk maken dat iedereen soort van hetzelfde moet gaan worden. Gelijkwaardigheid. Geen excessen. Wil je wèl het verschil maken en die middelmaat uitbreken, door beter te presteren, meer te willen verdienen, meer kennis tot je te willen nemen of groter te willen wonen? Dan trekt de politiek je terug met bureaucratische beslommeringen.
Hollywood vertelt ons juist dat we afstevenen op een hokjescultuur. Vastgestelde diversiteit. Geen individuen. Wil je wèl afwijken van het hokje waar je in geplaatst bent, dan zet je je leven op het spel..
Ah, maar dat is dus de overeenkomst! Zowel de partijen die streven naar gelijkheid als Hollywood met z'n hokjes stellen ons één centraal beeld helder: het individu verdwijnt. Of je nou geplaatst wordt in een hokje als werker, helper of slimmerik, of je moet verplicht als middelmaat door het leven gaan: je bent als individu niet vrij! Oef...

Maar nee, ik eindig dit blog niet negatief. Ik roep je juist op, om te gaan stemmen! Wil jij geen toekomst creëren waarin het individu geen stem meer heeft? Kies overmorgen dan bewust.. en maak van de wereld een mooie, vrijwíllig diverse samenleving! Succes! :)

Etiquette

Mensen die mij enigszins goed kennen weten dat ik veel waarde hecht aan etiquette. Het handelen zoals het hoort. Het netjes doen. Het correct leven. Ik word dan ook altijd blij als ik zie dat andere mensen dat ook doen. Maar ik erger me daarentegen juist altijd een beetje als mensen helemaal níks (meer) aan etiquette doen. Etiquette die lang geleden zorgvuldig zijn opgesteld door mensen die weten hoe het hoort. Die weten wat netjes is. Mensen die correct zijn..

Maar nee, ik zie het helaas nog te vaak gebeuren dat mensen zich niks meer van etiquette (of eigenlijk 'van andere mensen') aantrekken. Bijvoorbeeld: Je gaat samen met anderen een hapje eten. Of dit nou thuis is of buitenshuis. Het is absoluut NOT DONE al te beginnen met eten, als nog niet iedereen zijn bord gevuld voor zich heeft staan. Maar nee, er zijn van die mensen die meteen gretig beginnen te happen, alsof ze een heuse hongerwinter achter de rug hebben!

Een ander punt van 'gebrek aan etiquette' valt mij op in het park. Nu ben ik zo'n type mens, dat als ik op een rustige dag in het park wandel en eens per kwartier iemand mij tegemoet wandelt, ik naar diegene knik. Soms met een onverstaanbaar 'Goedendag', of 'Hallo' erbij. Maar krijg ik een knik of woordje terug? Zelden! Sowieso moet ík altijd beginnen met deze sociale handeling, want als ík niet knik of groet, dan doet de tegemoetloper het hoe dan ook nooit.. Foei!

En dan is er nog de moderne regel in de etiquettewereld: het op tijd reageren op whats-appjes. Nu is het nóg minder netjes en absoluut niet correct om voortdurend je mobiel naast je te hebben liggen, zeker in het gezelschap van anderen, maar niet binnen één à twee dagen reageren op een 'wappje' is wederom NOT DONE! Het liefst ontvangt men een reactie binnen een kwartier, half uurtje, maar nog steeds zijn er mensen die het reageren rustig een week laten liggen of helemaal niet reageren.. Erg jammer..

Maar aan de andere kant, misschien moet ik er ook niet zo'n punt van maken. Etiquette, of netjes handelen, of 'goed doen' is tegenwoordig sowieso geen plicht meer... Nee, het is meer een gunst, of nee, een gave! Kijk maar eens naar SBS6, 'Wie Goed Doet, Goed Ontmoet'. Een voor jou onbekend kindje heeft een losse veter, je strikt die veter en voilà: € 100,- in de pocket. Ja, lieve lezers, een beetje 'goed' (lees: doodnormaal) doen levert tegenwoordig nog wat op! Dus de volgende keer als ik netjes blijf wachten met eten totdat jij je eten hebt, jou groet in het park of jou direct terug whats-app: pak je portemonnee maar! ;)

Eerlijkheid

We zijn allemaal opgevoed (tenminste, daar ga ik van uit) met het idee dat je eerlijk moet zijn. Liegen mag niet. Of het nou gaat omdat je 'echt niet!' dat koekje uit de koekjestrommel hebt gebietst of dat je die ene avond 'echt niet!' even met een ander hebt staan vozen; liegen mag gewoon niet. In grote en kleine gevallen. 
Maar wees gerust, dit wordt geen moralistisch blog. Valt dat weer mee :)
 
Want ondanks dat we allemaal heel goed weten dat we gewoon eerlijk tegen elkaar moeten zijn, is dat in werkelijkheid soms nog verdomde lastig. Of je nou de beste vrienden van elkaar bent of onbekenden. 
Maar gelukkig, echt glashard liegen komt in mijn omgeving gelukkig weinig voor. Jaa, dat betekent dus ook dat het soms tóch nog gebeurt en ja, ik heb dat dan ook door, lieve mensen! Maar gelukkig gaat dat dan (meestal) niet om levens- of vriendschapsbedreigende zaken. 
 
Nee, echt liegen, dat doen we niet. Maar echt helemaal eerlijk zijn we ook niet..

Hoe dat zit?
Wij mensen verbloemen graag. Wij romantiseren. Wij leuken-dingen-op.
En dan vooral in ons eigen belang, zodat we er beter uitkomen.
 
Ik kwam hierachter door met verschillende groepen het onderwerp 'televisieprogramma's' aan te spreken.

Geen zwaar onderwerp dus. Niks moralistisch aan. 
Maar op de één of andere manier vertelt men nooit direct de waarheid over wat hij kijkt op televisie. Ik misschien ook niet!
 
Nee, men vertelt eerst wat hij dat denkt dat de ander wil horen:
"Oh, ik kijk amper tv. Al die domme programma's met nog dommere mensen erin.. Alleen maar onzin! Bah."
 
Dan wordt dat lichtelijk bijgesteld, om juist een beetje intellectueel over te komen:
"Ja, het nieuws, dat kijk ik dan wel. En Zembla. En soms Kassa en Keuringsdienst van Waarden."
 
Maar als men dan merkt dat de rest stiekem toch ook naar de beeldbuis kijkt, laat men wat meer los:
"En sommige gasten bij De Wereld Draait Door of dat programma van Humberto Tan, dat interesseert me ook nog wel."
 
En dan is de poort open. 'Ah, er wordt dus ook naar de commerciële omroep gekeken!'
"Jaaa, heb je dat toen gezien met die acteur? Wat een vreselijke vent hè! En ik vond hem toen in Divorce nog wel zo leuk!"
 
Er valt even een stilte: 'Ah, de serietjes worden dus ook gretig gevolgd.'
Vervolgens vallen er een hoop "Jaaa, en toen dat blablabla" en worden er een hoop quotes genoemd en personages nagedaan uit diverse series, van Boer Zoekt Vrouw tot Say Yes to the Dress en van Gooische Vrouwen tot The Big Bang Theory. Het verbloemde gesprek is veranderd in een (h)eerlijk spel van herkenning!
 
Dus: foei! Waarom eerst dat verbloemen en intellectueel proberen te doen?
Nou, eerlijk is eerlijk: ik vind het helemaal niet erg dat men (ja, ook ik) dat doet. Want communicatief gezien is het juist heel goed! Er gróeit namelijk op deze manier een gesprek, een spel. 
Als men vraagt wat je kijkt op tv en je gooit er metéén wat hippe quotes, gebeurtenissen en personages van 'makkelijk kijkvermaak' uit, dan is de spanning weg. Er valt niks meer te ontdekken. Weg gesprek. Weg spel.
 
Dus ok, een beetje verbloemen mag, maar doe aan het eind van zo'n gesprek dan ook echt alles uit de doeken. 
Ook als je stiekem soms naar MAX Geheugentrainer of Mickey Mouse Clubhuis kijkt. Want blijven ontkennen dat we daar soms ook van genieten, tja, dat is toch echt liegen!
Leve de eerlijkheid! 
 
 
 
 
 
 
 

Nieuw

Aaah, een nieuw jaar. Nieuwe kansen. Nieuwe dingen. Nieuw interieur!
Tenminste, dat stelt onder andere VTWonen voor. De reclame met 'wonen volgens VTWonen' kan ik inmiddels wel dromen..
Blijkbaar is een nieuw jaar hèt moment om het hele interieur eens op te frissen, al dan niet volledig om te gooien.

Nou moet ik bekennen: ik ben geen grote VTWonen-fan. Tuurlijk, ik blader echt wel eens geïnteresseerd door het magazine en als ik toevallig langs het gelijknamige programma zap, blijf ik ook echt wel even hangen, maar ik moet beide activiteiten helaas steeds weer besluiten met de conclusie dat alles.altijd.hetzelfde.is.
En niet alleen bij VTWonen. Neem 101Woonideeën. Of Eigen Huis & Interieur.. Van hetzelfde laken een pak!
Visualiseer even met me mee:

Koop een grote sloophouten eettafel.
Verf die tafel een beetje vluchtig/slordig/speels wit.
Zet daaromheen diverse stoelen, zowel vintage als nieuw.
Een Eames-stoel mag uiteraard niet ontbreken!
Hang aan de muur een houten frutsel. Liefst zelfgemaakt.
Plak daaromheen wat foto's. Met washi-tape.
En zet midden op de tafel een potje. Gewoon, eentje waar voorheen appelmoes of zo in heeft gezeten.
Knoop er een schattig lintje omheen.
En stop er een zwartwit-foto in.

Tadaaa! Je VTWonen-/101Woonideeën-/Eigen Huis & Interieur-kamer is klaar!
Ja, ik kan ze zo oplepelen voor je hoor, die leuke, hippe ideetjes!

Een heel andere stijl is Rivièra Maison. En Ariadne At Home. En More Than Classic.
Een beetje de tegenhangers van de hippe, moderne bladen. Nee, deze bladen gaan voor stijl, gewichtigheid, klasse.
Niet dat dat heel veel origineler is..
Ik stel me voor:

Koop een massief houten eettafel.
Hang daarboven een enorme kroonluchter.
Het liefst één van generaties eerder.
Of uit dat schattige brocantezaakje in dat idyllische dorpje in Frankrijk.
Plaats op de tafel een gigantisch boeket met grote bloemen.
Zet om de tafel van die veel te grote fauteuils neer.
Drapeer op elk van die fauteuils minstens drie kussens. En twee plaids.
Leg vervolgens voor de eettafel nog een bonten kleed.
En zet daar een stuk of 20 kaarsen en/of waxinelichtjes op.

Tadaaa! Je Rivièra Maison-/Ariadne At Home-/More Than Classic-kamer is klaar!

Maar denk nu niet dat ik helemaal niet houd van bovenstaande bladen/programma's/ideeën. Want eerlijk is eerlijk; er staan soms best geinige dingetjes in!
Het punt is, dat je die bladen op de juiste manier moet lezen. En dat gebeurt helaas niet altijd.
Waarom niet?
Men is makkelijk. Men doet exact wat er staat. Men neemt direct van Piet Boon aan dat alles.dan.maar.grijs.moet.zijn.

Ik zeg: niet doen mensen! Neem niet klakkeloos elk ideetje over, maar voeg je eigen dingetjes eraan toe! Combineer ze! Maak er je éigen kamer van.

2015. Een nieuw jaar. Jóuw jaar. :)
Veel plezier met refurbishen!

Zorgcrisis

Precies een jaar geleden heb ik 2 blogs geplaatst over mijn slechte ervaringen met de zorg.
Nu, toevallig genoeg rond dezelfde tijd, heb ik wéér een bezoekje aan de huisarts moeten brengen.
En je raadt het nooit; het is wederom een blog waard..

Nee, ik ben echt niet uit op kwaadspreken over de zorg in Nederland of zo, echt niet, maar ik móet dit gewoon even van me af schrijven.
(Wees gerust; er volgen geen uitvoerig beschreven symptonen vol vieze, pijnlijke dingetjes.)

Ik ging naar de huisarts omdat ik pijn in mijn neus heb. Zeker nu het koud is buiten. Alsof er iets beschadigd is. Kraakbeen of zo.
De huisarts zag wel iets van een beschadiging, maar kon het niet echt plaatsen. Hup, een tweede huisarts werd er bij gehaald.
Nou is het al geen pretje als er twee huisartsen in je neus aan het staren zijn, maar dit is nog niet mijn klacht.

"Hm, tja, het lijkt inderdaad wel beschadigd ja, maar we weten niet precies wat het is, dus ik schrijf je gewoon een zalfje voor.
Stop dat 2 keer per dag in je neus en kom na 2 weken maar terug als je geen verbetering voelt."

Ok, ik dus naar de apotheek.

"Hm, nee, dat zalfje hebben we niet. We hebben wel de lotion, maar die is wel een beetje anders.."
"Ik moet de zalf hebben."
"Ok, dan gaan we die bestellen, mag je die over 2 dagen ophalen."

Twee dagen later.

"Ik kom de zalf ophalen."
"Ok, hier is ie! Maar ik had begrepen dat ie voor in je neus is? Pas dan wel een beetje op, want dit is een heftig goedje, en we willen natuurlijk niet dat je meer schade aanbrengt dan dat je nu al hebt, wahahahaha!"
"Euh.. ok..?"

Ik naar huis met de zalf.
Op het doosje staat heel groot 'LEES VOOR GEBRUIK DE BIJSLUITER'.
Ik open het doosje... (je raadt het al...)
Geen bijsluiter!

Ik dus weer terug naar de apotheek.
"Er zit geen bijsluiter in het doosje."
"Oh.. ok.. (even zoeken) Nee, die zit er bij geen enkele in. Das maf! Haha. Hier is een uitgeprinte versie. Voortaan gaan we er goed op letten. Haha."
"Fijn."

Ik dus naar huis met de bijsluiter.
Lees ik in die bijsluiter (je gelooft het niet...)
'Zalf mag ABSOLUUT niet in mond, NEUS of ogen komen. Zodra dit toch gebeurt; direct uitspoelen met koud water en de dokter bellen.'

NOU JAAAA ZEG!
Dit geloof je toch niet?!

Ik dus de dokter bellen.
"Ik heb een zalf voor in mijn neus op jullie aanraden opgehaald bij de apotheek, maar die mag eigenlijk niet in mijn neus. Wat nu?"
"Ooh, doe toch maar gewoon wel. Gaat vast wel goed. Als het meer pijn gaat doen of het voelt niet goed of het gaat branden of zo; bel dan maar weer. Daag!"

GRMBL!!
Ik ga voortaan zelf wel wat proberen, want ik word door die zorg van het kastje naar de muur geschoven.
Of van de huisarts naar de apotheek. Of andersom.
AARGH!

Lijstje

Aaah, Kerst. De tijd van Mariah Carey, de kerstboom optuigen, kerstkaartjes kopen, Mariah Carey, bedenken wat je gaat maken voor het kerstdiner, lekker warm bij de open haard, Mariah Carey, hèt jurkje zien te bemachtigen, cadeautjes kopen voor je naasten, Mariah Carey.. Ach, je kent het wel :)
(Voor de geïnteresseerden; die overkill aan Mariah komt puur en alleen omdat ik dag in dag uit Sky Radio aan heb staan omdat er weer een 3-dagen-naar-Disneyland-Parijs-wedstrijd gaande is. Het is dus geen vrije keus. Nee. Echt niet.)

Maar buiten bovenstaande dingen (en die godsgruwelijke reclame van JUMBO die mijn vrede-op-aarde-feeling juist heftig doet verkleinen, maar daar wijd ik later wel een apart blog aan) is de tijd van Kerst voor mij juist vooral een tijd van.. lijstjes!

Nu zijn wij Nederlanders (of in elk geval ik) sowieso mensen die houden van lijstjes. Structuur. Orde. Regelmaat.
En zeker met Kerst, omdat.. Ja, waarom eigenlijk?
Ik hou het maar op dat onze emoties tijdens deze warme dagen al genoeg rondfladderen van liefde en stress en keuzes en chaos en dingetjes en.. Nja.. ook dat ken je wel.. :)
Een beetje structuur kan dus geen kwaad.

Als ik bij mezelf na ga waar ik overal lijstjes voor maak tijdens de Kerstdagen, dan kom ik op minstens 9 lijstjes:
- boodschappenlijstje voor het gerecht bij de familie
- voorafgegaan door een lijstje met opties voor leuke gerechten
- boodschappenlijstje voor gerecht 1 bij de schoonfamilie
- voorafgegaan door een lijstje met opties voor leuke gerechten
- boodschappenlijstje voor gerecht 2 bij de schoonfamilie
- voorafgegaan door een lijstje met opties voor leuke gerechten
- lijstje met mensen die we een Kerstkaart gaan sturen
- lijstje dingetjes die ik nog wil doen in huis alvorens het Kerst is
- lijstje met opties voor cadeaus die ik voor mijn naasten wil kopen

Kortom, een hele brij aan lijstjes.
Maar door al die lijstjes wil ik nog wel eens verzanden in dat hele gedoe van structuur en orde..

- Als. Alles. Maar. Goed. Gaat! -
Met als gevolg dat ik daarmee juist het hele feest mis..
Hoe zonde!

Mijn Kersttip dus, voor al jullie lijstjesmakers:
Laat de teugels even vieren en geníet vooral.

Er zullen hoe dan ook dingen anders gaan lopen dan hoe je ze van te voren gepland had, dus, houd je niet te strikt aan al je lijstjes!
Wat je beter kunt doen?
Feestvieren zoals nooit tevoren.
Maak er een feest van om te koesteren.. Om lang te herinneren..
Een feest.. om in een lijstje te stoppen! Een lijstje met maar één item; de herinnering aan het mooie Kerstfeest.

Geniet ervan allemaal! :)

Morgen

Nog één nachtje.
Nog één klein nachtje en ik ben alweer een heel jaar ouder.
En niet zomaar een onbenullig jaartje, nee, ik word 28..
Acht-en-twintig.

Nu ben ik benieuwd wat jullie lezers op dit moment denken.
Ik heb namelijk het idee dat dat sterk variëert.
Voor de ene groep ben ik nog heel (heel, heel) erg jong.
Voor de andere groep beginnen mijn jaartjes toch echt al wel te tellen..
En dat uit zich op de volgende manieren.

De één zegt:
'Ach kind, stel je niet aan'.
'28?! De wereld ligt nog aan je voeten!'
'Jee, wat ben jij eigenlijk nog jong!'

De ander zegt:
'28.. en nog niet getrouwd?!'
'En dat je geen kinderen hebt.. is dat een bewuste keus..?'
'Ach.. wat jammer dat het niet echt wil lukken met je carrière hè...'

Een wereld van verschil.
En om eerlijk te zijn; ik schommel er ook echt een beetje tussenin.

Ik ben enerzijds een correcte doch kritische jonge vrouw, samenwonend, in een hechte, fijne relatie.
Ik woon in een koophuis, heb een goede opleiding achter de rug en een mooi diploma op zak.
Ik werk hard, wil de wereld in en aan iedereen laten zien wat ik waard ben.

Maar anderzijds ben ik een enthousiast en dromerig jong meisje, die nog graag in sprookjes wil geloven.
Ik ben het meest gelukkig als ik met mijn intimi door Disneyland kan huppelen.
Ik wil zo veel mogelijk dingen doen en kan zelfs op zondag niet stilzitten.

En dat botst.

Maar de vraag is: is dat een probleem?
Ieder mens neemt meerdere rollen in zijn leven aan en die rollen kunnen prima naast elkaar, in één persoon, leven.
Op het ene moment ben ik de wat stillere, strenge jonge vrouw,
op het andere moment het luide, blije jonge meisje.
En voor die combi vind ik 28 een prachtige leeftijd..

Dus ik zeg, jeeej, nog maar één nachtje! :D