donderdag 13 februari 2014

Feestdagen


Aaah, die heerlijke tijd vól met feestjes!
Naast alle kan-er-toch-echt-niet-omheen-verjaardagsfeestjes, zit deze tijd van het jaar vol met naweeën van eerdere feestjes, stress en plezier tijdens actuele feestjes, voorbereidingen voor komende feestjes en ruim-van-tevoren-ideetjes-en-plannen voor nog latere feestjes.

Nou zijn al die feestjes enerzijds natuurlijk (sociaal gewenst) hartstikke leuk! Je ziet 'de ander' weer eens, laat merken dat je om elkaar geeft, er is altijd wel lekker eten en drinken bij, het plezier van cadeautjes geven en krijgen; het kan niet op! Maar anderzijds is het soms ook een beetje onwennig allemaal...

Zo moeten veel mensen per definitie al niks van al die feestjes hebben.
"Commerciële rommel", "Is het gek dat veel Nederlanders overgewicht hebben, met al dat feestvoer?!", "Al die zooi die je krijgt, die dan toch weer in de kelder belandt!"
Maar oh wee als ze níks krijgen..

Dan is er nog die kindervreugde waar aan gedacht moet worden.
Voor een beetje kind tegenwoordig is het elke maand in deze periode wel weer feest. En dus verwacht een kind ook elke maand iets leuks, lekkers of liefs. En áls hij of zij dan heel netjes níks verwacht, dan is er altijd wel weer een kindje in de klas die wél iets gekregen heeft, dus hup, dan moet die van jou ook weer wat..

Maar is het nog wel duidelijk waaróm mensen op die bepaalde momenten iets liefs, lekkers of leuks achterlaten bij een ander?
Ik liep gister namelijk in een niet nader te noemen 'drogist' en toen viel mijn oog eerst op de zwaar afgeprijsde chocolade-Kerstballen..
'Hè, das grappig! Wie kun je daar nu nog blij mee maken?', dacht ik.
'Maar hé, wat ligt daarnaast? Ach, natuurlijk: chocoladehartjes voor Valentijn! Dat is logisch, want dat feestje is deze week', dacht ik toen.
Ik vervolgde mijn weg naar de kassa en raakte verstrikt in rekken vol met Carnavalkleertjes, 5 kilo zakken confetti (het eerste wat in me opkwam waren duizenden verdwaalde minisnippers in m'n huis, tussen de bankkussens, in de kattenbak, in m'n koffiekopje, tussen de planten... bbrrr) en uiteraard de felgekleurde boa's, grote zitten-niet-lekker-maar-staan-wel-grappig plastic brillen en pastel-(lees: door de zon verkleurde) serpentines. 'Nja, kan ik ergens ook nog wel inkomen, want dat feestje behoeft ook wel wat voorbereiding, wil je origineel voor de dag komen', besloot ik.
Maar nee, ik was de winkel nog niet uit en werd wéér geconfronteerd met feest.. Ik rekende af bij de kassa en botste tegen grote dozen met zakken vol Paaseitjes aan. 'Maar natuurlijk! Eind april mogen we weer eitjes zoeken..', zei ik in mezelf, en bedacht meteen dat dat nog ruim twee maanden duurt..

Zowaar, vier feesten in één winkel; tegelijkertijd! De verleiding lag er te stellen dat alle feestjes dus, zoals letterlijk in de winkel, op één hoop gegooid kunnen worden en dat het inderdaad één grote commerciële bulk is. Maar ik trapte er niet in. Ik geloof nog steeds in de waarde achter de afzonderlijke feestdagen. Niet dat ik nou de winkel uit liep, een chocolade-Kerstballetje etend met een felgekleurde boa om m'n nek hangend. Nee, dat deed ik niet. En ik had ook nog geen Paaseitjes gekocht. Gewoonweg omdat ik er nu (nog) geen behoefte (meer) aan heb. Alles op z'n tijd, zeggen we dan.

Alles op z'n tijd?! Ik heb nog bijna-over-de-datum-bakmix voor Kerstkransjes in de kast liggen! Hmm, met een beetje glazuur maak ik er bloemenkransjes van voor Pasen... :)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten