Een van de grote voordelen van een weekje vakantie thuis is dat ik dan mijn guilty pleasure kan bevredigen: het kijken naar Koffietijd, elke ochtend om 10.00 uur op RTL4. Lekker burgerlijk eventjes huisvrouwtje spelen, luisterend naar geneuzel over het opvoeden van kinderen, het bereiden van simpele slanke gerechtjes, leuke (zelfgemaakte!) frutsels en franjes maken en het wel en wee van Bekende Nederlanders.
Gisteren was een van de BN'ers aan de koffietafel presentator John Williams. Iets over dat zijn programma 'Een dubbeltje op z'n kant' weer een nieuw seizoen start. Programma nooit gezien en ik verwacht ook niet dat ik er naar ga kijken. Maar toch trok het interview met John mijn aandacht en wel om het volgende: tegen het einde van het vragenkanon werd hem de vraag gesteld: "Het programma gaat over mensen die echt heel weinig te besteden hebben en daarom veel moeten verkopen om alsnog rond te komen. Wat zou jij, als jij in zulke geldnood zou verkeren, als laatste je huis uit doen?".
Mooie, persoonlijke en spannende vraag, dacht ik, en ging er even wat rechter voor op de bank zitten. Na enkele seconden gaf John het, schijnbaar, sociaal gewenste antwoord "Mijn vriendin", al leek hij meteen door te hebben dat dat nogal materialistisch en vreemd klonk en verbeterde zichzelf, lachend, met: "Nee, mijn mobiel: daar zit m'n hele leven in"..
Prachtig antwoord: eerlijk en confronterend. Het antwoord van John deed me meteen denken aan de film die ik de avond ervoor had gezien: Disconnect. Erg goede film waarin drie verhalen vervlechten over de schokkende realiteit van ons dagelijks gebruik van communicatietechnologie en vooral de ernstige gevolgen ervan.. Het resultaat is een meeslepende en realistische weergave van de manier waarop mobieltjes, tablets en computers onze levens en relaties beïnvloeden. Erg confronterende film, maar heel mooi, haast documentaire-achtig weergegeven, waardoor je de ernst van deze kwestie goed beseft..
John heeft wel degelijk gelijk: Ons leven zit inmiddels inderdaad verstopt in een kastje van 5 bij 10 cm. Ik neem aan dat veel mensen bovenstaande vraag met "De mobiel" zouden beantwoorden. Maar is dit eigenlijk wel een ernstige ontwikkeling of kunnen we het juist vooruitgang noemen? Hoe makkelijk immers: een heel leven, klein en compact, altijd binnen handbereik! Een klein plat doosje met daarin al onze vrienden, hotspots en dierbare herinneringen. Al stap ik zelf toch liever ín mijn leven dan dat ik het moet zoeken tussen mijn portemonnee, lipgloss en (zelfgemaakte!) sleutelhanger in m'n handtas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten